انجمن علمي پژوهشي علوم اجتماعي یزدی زاده

جوان و ابراز وجود « به استعداد خودت ايمان داشته باش، همانطور كه به خدا ايمان داري . روح تو پاره‎اي ازآن« واحد » بزرگ است نيروهايي كه در تو هست، مانند درياي عميق و بي‎پايان است.» ويلكو« هيچ راهي، بهتر از آنكه به مشكلات منتهي مي‎گردد، انسان را به سرمنزل احتياط و مآل‎انديشي نمي‎رساند، دست تواناي مصائب بهتر از انگشتان نيكبختي و اقبال، هر خطا و اشتباهي را به انسان نشان مي‎دهد.» دانيال از مناسبات انساني جوانان در زندگي، رابطه آنان با خويشتن خود مي‎باشد. و چگونگي اين رابطه برارتباطات آنان با جامعه ، خانواده، خدا و هستي، نيز اثري تعيين كننده دارد. رابطه جوان و خويشتن در چند مقوله فرعي‎تر به طور دقيق اين‎گونه تبيين مي‎شود: (درك) كشف خود ، پذيرش خود ، علاقه به خود(حب ذات) و ابراز خود (ابراز وجود اثبات ذات) با اين توضيح كه جوان، ابتدا درصد كشف ظرفيتهاي پنهان خويش برمي‎آيد تا بتواند خود را درك كند و اين امر، علاوه برمهارتهاي خودشناسي، در پرتو معاشرت سازنده با ديگران، حاصل مي‎شود .پس از آن جوان، موجوديت خويش اعم از قابليتها و نارساييهايش را مي‎پذيرد و اصطلاحاً با واقعيات سازگار مي‎شود و در مرحله بعد: علاقه به خويشتن، از راه مي‎رسد كه اين علاقه در همه اشخاص، ضرورتاً، درحدي معتدل، تنظيم نمي‎شود بلكه بعضاً حالت افراط يا تفريط نيز به خود مي‎گيرد . و در نهايت انجمن علمي پژوهشي علوم اجتماعي یزدی زاده...